Hallo lieve mensen,
Wat ik om mij heen zie bij veel ouders is dat ze hun grenzen niet meer aan durven geven aan hun kinderen. Je kind wordt de baas over jou. Jij hebt niks meer te zeggen en doet alles om je kind tevreden te stellen of te houden.
Een kind mag niet boos zijn. Dat vinden wij niet fijn. Maar het is soms nodig dat een kind de grenzen die aan hem gesteld worden voelt, het daar niet mee eens is en daarover boos mag zijn. Je moet dus ook zeker niet alles in het werk stellen om er maar voor te zorgen dat je kind niet boos wordt.
Kinderen met een sterke wil, maar eigenlijk alle kinderen, hebben grenzen nodig. Een kind moet weten waar hij/zij aan toe is. Door liefdevol je grenzen aan te geven voelt een kind veiligheid en duidelijkheid en weet het waar hij aan toe is. Hierdoor leert een kind zijn eigen grenzen kennen en ook de grenzen van anderen.
Ouders denken vaak dat als ze hun grenzen aangeven, hun kind hen niet meer lief vindt. Of ze vinden het te vermoeiend om te doen omdat er dan misschien een strijd ontstaat waar ze weer iets mee moeten doen.
Toch zul je merken dat wanneer je dit wel blijft doen, je kind dat ook heel fijn vindt en zelf ook beter zijn grenzen aan kan geven bij anderen.
Ik kan je vertellen dat ik zelf ouder ben van een kind met een hele sterke wil. Door die sterke wil moet ze liefdevol begrensd worden. Wat belangrijk is, is dat je consequent en duidelijk bent.
Vertel je kind bijvoorbeeld waarom je het op dat moment niet goed vindt dat ze nog een snoepje pakt, of waarom ze nu bijvoorbeeld niet naar buiten mag.
Kinderen begrijpen heel veel, óók als ze nog heel klein zijn. Kinderen voelen heel goed aan als de ouder te moe is om zijn grenzen duidelijk en consequent aan te geven.
Als een kind wél die liefdevolle grenzen gesteld krijgt, voelt het zich veilig en weet het waar het aan toe is. Wat kan ik wel/niet doen en waarom wel/niet. Ook de uitleg hierover aan je kind is daarbij heel belangrijk.
Ben vooral ook eerlijk naar je kind toe. Als jij bijvoorbeeld even tijd voor je zelf wil en daardoor iets niet wil doen met je kind, zeg dit dan eerlijk. Zeg dan dat het belangrijk is dat papa en mama ook tijd voor zichzelf nodig hebben.
Niet heel de wereld draait namelijk om je kinderen. Je bent zelf óók nog iemand.
Hoe ga jij met grenzen om? Is het wel eens lastig voor je om grenzen te stellen en je daar ook consequent aan te houden? Reageer je als ze overschreden worden, en zo ja, hoe reageer je dan?
Laat het me weten!