Blog – Hoe ik ontdekte dat mijn kind hooggevoelig is – Deel 3
Britt was 4 jaar geworden en mocht naar school. Op school kon Britt niet rustig zitten in de kring en ze heeft een sterke bewegingsdrang. Ook in de kring wilde ze graag de kindjes die naast haar zaten vastpakken. Praten deed ze graag door de kring heen en ook in de hoeken spelen was voor haar moeilijk. Omdat er in elke hoek iets anders te doen was, waren er overal prikkels die op haar afkwamen. Er waren zoveel prikkels in de klas dat ze dit niet trok.
Britt is ook heel impulsief dus toen de juf verf op tafel had gezet en even weg ging, maakte Britt een mooie tekening vanuit haar hart, maar deze werd toen doorgescheurd. Je kan je voorstellen dat dit iets met een kind doet. Britt zat vaak op een stoeltje bij het aanrecht omdat ze straf had want Britt werd druk in de klas. Na school afspreken met kindjes was voor haar vaak te veel. Juist omdat ze al zoveel prikkels op school had opgedaan. Dus ik begrensde haar in het afspreken.
Bij het afspreken was het nodig dat ik Britt hierin begeleidde want samen spelen en delen was op deze leeftijd nog moeilijk. We merkten ook dat Britt het moeilijk vond hoe ze op bepaalde situaties moest reageren. Dus speelde ik met haar rollenspellen over hoe ze de volgende keer deze situatie kon oplossen. Dit hielp haar enorm.
Ook was ze bang voor de verschillende vieringen op school, zoals carnaval, Pasen, sinterklaas en kerst. Toch heb ik haar altijd mee laten doen en van te voren heel goed uitgelegd wat er ging gebeuren op school. Met de juf bespraken we dat Britt dit echt wel heel spannend vond en dan juist gedrag gaat vertonen wat de juf niet wilde. Ze schreeuwde, werd druk en ging soms zelf slaan.
Het slapen ‘s-nachts thuis was een ramp en dat is lang zo gebleven. Daar waren een aantal oorzaken voor, maar dat komt in een ander blog aan bod. Britt voelde zich niet begrepen en ook wij als ouders voelden ons niet begrepen. De IB’er van school werd erbij betrokken maar die begreep er niks van.
Daarna werd een juf die ook orthopedagoog was gevraagd om mee te denken, en zij kwam met sensorische fysiotherapie. Dat heeft Britt ruim een half jaar gehad, waardoor er wel iets veranderde maar niet alles. Daarna wist school niet meer wat ze met haar moesten doen, terwijl ik vaak op school kwam om met de juf te praten en te vertellen hoe ze met mijn kind om moesten gaan.
Omdat ze het niet meer wisten, drongen ze erop aan om haar te laten testen. Dit hebben wij toen gedaan, maar we wisten van te voren al zeker dat daar niks uit zou komen: Er kon geen standaard labeltje met een stoornis op haar geplakt worden; iets waar wij al van overtuigd waren.
Daarna heb ik gezegd dat het nu klaar moest zijn en dat ze moesten inzien dat Britt nu eenmaal hooggevoelig is en daarbij ook een hele sterke wil heeft. Ik heb ze verteld wat mijn kind hiervoor nodig heeft van de juffrouw en daarna ging het stukken beter met Britt!
Thuis kan ik heel goed met Britt overweg en weet ik wat ze nodig heeft. Op school ligt het ook aan de leerkracht hoe Britt op dingen reageert. Elk jaar komt er weer een IB’er die het denkt beter te weten en probeert te vertellen hoe je met mijn kind om moet gaan. Maar ik heb ook geleerd om vanuit liefde in contact te gaan met de juffrouw en te vertellen wat mijn kind nodig heeft.
